Akcja pod Celestynowem. Jej celem było odbicie więźniów, którzy prawdopodobnie wiezieni byli do obozu koncentracyjnego. Dowódcami akcji byli: Zośka, kapitan Pług oraz ich przyjaciele Maciek, Długi, Słoń. Ludzie biorący udział to: Zośka, Maciek, Kapitan Pług, Andrzej, Słoń, Kuba, Luty i Bolek. Główny plan: Видання IPN укр Strona główna Aktualności Aktualności W dniu 17 czerwca 2011 r. Oddziałowe Biuro Edukacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej w Łodzi zorganizowało dla młodzieży szkół ponadpodstawowych rajd i konkurs wiedzy historycznej pt. „Śladami bohaterów »Kamieni na szaniec« – akcja pod Czarnocinem”. Uczestnicy rajdu odnajdywali w terenie miejsca upamiętniające działalność Szarych Szeregów podczas II wojny światowej. Uczestnicy rajdu musieli wykazać się podstawową wiedzą na temat okupacji niemieckiej w Polsce i działalności Szarych Szeregów. Wykonywali zadania na ok. 15-kilometrowych trasach Maksymów – Gutków – Będków – Prażki – Czarnocin oraz Kępica (k. Tuszyna) – Biała Góra – Czarnocin – Czarnocin. Podsumowanie i zamknięcie rajdu miało miejsce w Czarnocinie. Szczegółowe zasady rajdu i konkursu dostępne są w regulaminie. *** Okupacja Polski przez Niemców podczas II wojny światowej doprowadziła nie tylko do zniszczenia kraju i eksterminacji polskich obywateli, spowodowała również powstanie wielu polskich organizacji podziemnych, w tym największej – Armii Krajowej. W jej skład weszły Szare Szeregi, organizacja tworzona w oparciu o młodzież harcerską, która wzięła udział w walce z okupantem na równi z dorosłymi. W wielu akcjach małego i dużego sabotażu oraz akcjach zbrojnych uczestniczyli harcerze od najmłodszych „Zawiszaków” po żołnierzy „Grup Szturmowych”. Należy tu wymienić, chociażby akcje odbicia więźniów pod Celestynowem i pod Arsenałem w Warszawie, zamach na szefa SS i Gestapo w Warszawie gen. Franza Kutscherę oraz rozbicie posterunku granicznego z Generalnym Gubernatorstwem w Sieczychach. To zaledwie kilka wśród wielu kluczowych działań polskiego podziemia, w których brali udział harcerze. 6 czerwca 1943 r. grupa szturmowa Szarych Szeregów z Warszawy pod dowództwem Tadeusza Zawadzkiego „Zośki” i Macieja Bitnera „Maćka” przeprowadziła w okolicach Czarnocina akcję dywersyjną. Postanowiono wysadzić most kolejowy na rzece Wolbórce, na trasie kolejowej Warszawa – Katowice. W założeniu miała być to akcja szkoleniowa. Na tej trasie kursowały jednak pociągi z amunicją i zaopatrzeniem na front wschodni, gdzie Armia Czerwona zmagała się z Wehrmachtem. Celem miał być wobec tego jeden z transportów z bronią. Akcja nie do końca się udała, ponieważ harcerzom brakowało materiałów wybuchowych i prześladował ich pech. Zdetonowano wprawdzie miny, ale most tylko uszkodzono. Jednym z minerów mostu był Jan Kopałka „Antek z Woli”, późniejszy komendant Szarych Szeregów w Łowiczu i organizator 8 marca 1945 r. akcji rozbicia łowickiego więzienia UB i NKWD. Po wielu latach Czarnocin stał się ważnym miejscem dla wychowania nowych pokoleń harcerzy i instruktorów. W latach 80. każdego czerwca w rocznicę akcji, z inicjatywy hm. Hanny i Jerzego Miecznikowskich, organizowano przy moście biwaki niezależnych środowisk harcerskich, skupionych w Kręgu Instruktorów Harcerskich im. Andrzeja Małkowskiego. Z tego środowiska wyszła inicjatywa odnowy harcerstwa w duchu służby i tradycji, tworząc pomost między tym, co dawne a tym, co nowe. Dzisiaj historia zatacza koło, most w Czarnocinie w czerwcu 2011 r. zostanie rozebrany (zastąpi go nowoczesna konstrukcja), na naszych oczach znikają namacalne ślady historii, lecz zostaje pamięć. Należy ją zachować dla żywych, bo ostatni bohaterowie walki o niepodległa Polskę odchodzą kolejno na wieczną służbę. dr Joanna Żelazko, naczelnik OBEP IPN w Łodzi *** Apel: Czarnocin 1943–2011 – „kilogramy historii” 1 czerwca 2011 r. rozpoczęto prace przygotowawcze do rozbiórki mostu w Czarnocinie. Obiekt ten jest symbolem walki Szarych Szeregów podczas drugiej wojny światowej. Czy nie warto wspomóc starań łódzkiego oddziału Stowarzyszenia Szarych Szeregów, by fragment tego mostu został upamiętniony? Czarnocin jest niewielką miejscowością w pobliżu Łodzi, leżącą przy trasie kolejowej z Warszawy do Katowic. Tory przecinają w tym miejscu rzekę Wolbórkę, której dwa brzegi łączy 80-tonowy stalowy most, prawdopodobnie z początku XX w. Na jego pokrytych rdzą przęsłach widoczne są jeszcze napisy producenta – Huta Królewska. Od 68 lat każdy pociąg pokonujący tę trasę zwalniał przed rzeką Wolbórką. Łódzkim harcerzom, którzy przez lata w czerwcu rozbijali tam swoje biwaki, przypominało to historię opisaną w rozdziale książki Aleksandra Kamińskiego „Kamienie na szaniec”. 6 czerwca 1943 r. harcerze z grupy szturmowej Szarych Szeregów przyjechali tam z Warszawy, aby wysadzić most na tej ważnej dla Niemców magistrali kolejowej. Akcją dowodził Tadeusz Zawadzki ps. „Zośka”, w grupie znalazł się między innymi Feliks Pendelski „Felek”, a jednym z minerów był Jan Kopałka ps. „Antek”. Dywersanci oszczędzali materiały wybuchowe, postanowiono więc wysadzić most pod lokomotywą ciągnącą wagony z amunicją. Nie udało się zdetonować ładunków pod transportem. W efekcie most poważnie uszkodzono, ale nie został zniszczony. W walkach harcerzy z pościgiem niemieckim pod Wolą Pękoszowską zginął Feliks Pendelski, który bronił śmiertelnie rannego przyjaciela Andrzeja Zawadowskiego ps. „Gruby”. Dla wielu most czarnociński stał się namacalnym symbolem historii Szarych Szeregów. W latach 80. spotykali się przy nim szaroszeregowcy z Łodzi, Warszawy, Łowicza, żołnierze AK oraz instruktorzy KIHAM, planujący odnowę harcerstwa w duchu przedwojennej tradycji skautowej. Łowiczanie wspominali przy moście „Antka”, dowódcę akcji „Małego Arsenału” – rozbicia w 1945 r. więzienia UB/NKWD w tym mieście. W latach 90. w pobliżu miejsca wydarzeń stanął kamień pamięci i brzozowy krzyż. 6 czerwca 2011 r. – w 68. rocznicę dywersji czarnocińskiej – rozpoczęła się rozbiórka mostu. Łódzki oddział Stowarzyszenia Szarych Szeregów podejmuje starania, by przęsło z mostu mogło zostać umieszczone przy obelisku upamiętniającym akcję Szarych Szeregów, tak by młodzi ludzie mogli dotknąć kawałka metalu, którego dotykali „Antek”, „Felek”, „Gruby”, „Zośka”. Warto wspomóc te działania. Grzegorz Nawrot, OBEP IPN w Łodzi W czerwcu 1944 roku „Kamienie na szaniec” zapisane zostały na mikrofilmie i dostarczone do Anglii. Równocześnie Stanisław roniewski poprosił listownie Komitet Naczelnego Harcerstwa o przetłumaczenie i wydanie utworu w Anglii. Po śmierci Tadeusza Zawadzkiego „Zośki” Aleksander Kamiński dołączył do utworu dwa kolejne
Streszczenie Autorem powieści jest Aleksander Kamiński. Została ona wydana w 1943 r. i jest oparta na prawdziwych wydarzeniach z lat 1939-1943. Opowiada ona historię: Tadeusza Zawadzkiego ps. “Zośki” Jana Bytnara ps. “Rudy” Macieja Dawidowskiego ps. “Alek” oraz wielu innych chłopców. Główni bohaterowie utworu byli uczniami Gimnazjum im. Stefana Batorego oraz należeli do drużyny harcerskiej „Buki”. W maju 1939 r. zdali maturę. Pierwsze dni września 1939 r. brutalnie przerwały ich marzenia i plany na przyszłość. Wraz z innymi harcerzami wyruszyli na wschód. Dowodził nimi drużynowy Leszek Domański, pseudonim Zeus. Przez kolejne kilka tygodni nieśli pomoc rannym uchodźcom. Na drogach panował chaos i popłoch. W końcu powrócili do Warszawy, która była okupowana przez Niemców. W czerwcu 1940 r. aresztowali i rozstrzelali oni ojca Alka, który był dyrektorem fabryki broni. Młodzi harcerze postanowili stawiać opór okupantowi. Początkowo połączyli siły z lewicową organizacją PLAN. Po jakimś czasie postanowili jednak ją opuścić, gdyż nie podzielali jej celów partyjno-politycznych. Następnie drużyna “Buków” przyłączyła się do akcji Małego Sabotażu prowadzonej przez tajną organizację “Wawer”. Mały sabotaż polegał na pisaniu antyhitlerowskich haseł na murach, wysyłaniu ostrzeżeń, ośmieszaniu zarządzeń okupanta i dezorganizowaniu jego akcji propagandowych. Miał duże znaczenie psychologiczne – jego celem było utwierdzenie ludności o istnieniu i działaniu ruchu oporu oraz o możliwości zwycięstwa pomimo niemieckich represji. „Chodziło o to, by Niemiec widział i czuł, że pobity kraj nie został pokonany, że go jako okupanta nienawidzi. Chodziło o to, by dręczyć i niepokoić nieprzyjaciela unaocznianiem mu, że istnieją podziemne siły polskie, w każdej chwili gotowe do wyjścia na świat i do odwetu”. Jedną z wielu rodzajów akcji, jakie przeprowadzili było zrywanie ogromnych niemieckich flag. W tym zadaniu prześcigali się Alek i Rudy a dowodził nimi Zośka, który był komendantem jednego z szesnastu rejonów Wawra. Trudna sytuacja materialna w okupowanej Warszawie sprawiła, że chłopcy musieli pomagać rodzinom w finansowym utrzymaniu. Zaczęli więc wykonywać różnego rodzaju prace. I tak Zośka założył wytwórnię marmolady, Rudy udzielał korepetycji, Alek jeździł rikszą a potem pracował na wsi jako drwal. Ponadto zorganizowali tajne nauczanie matematyki i fizyki, czyli tzw. komplety, które oczywiście były nielegalne. Brali też udział w dyskusjach historycznych i światopoglądowych. “W tym też czasie Zośka, Alek, Rudy i kilku innych -wstąpiło do Szkoły Budowy Maszyn im. Wawelberga. Uczyli się starannie, choć nie była to szkoła, do której by uczęszczali w czasach normalnych. W każdym jednak razie była to szkoła i normalna nauka. Dawała więcej niż komplety, szczególnie gdy się lekcje uzupełniało samokształceniem i „naciągało” profesorów na dodatkowe wyjaśnienia.” W dni świąteczne, takie jak 3 maja i 11 listopada, chłopaki rozwieszali polskie flagi i wypisywali na murach “Polska zwycięży!”. Ryzykowne akcje cementowały przyjaźń między nimi. Tym większy przeżyli szok, gdy Jacek Tabęcki wpadł i trafił do Oświęcimia, gdzie niedługo potem zginął. Jedną z głośniejszych akcji Wawra była tzw. “kopernikowska afera”. Po zajęciu Warszawy, Niemcy zasłonili napis “Mikołajowi Kopernikowi – Rodacy”, który widniał pod pomnikiem słynnego astronoma. Jako że zbliżał się dzień 19 lutego, a więc rocznica urodzin Kopernika, Alek postanowił uczcić ten dzień odsłonięciem napisu. Problem polegał na tym, że Niemcy zasłonili go grubą mosiężną płytą przytwierdzoną ogromnymi śrubami. Ponadto pomnik znajdował się w fatalnym miejscu – naprzeciwko Komendy Głównej granatowej policji. Gdy nadszedł dzień akcji, Alek był zestresowany. Mimo przechodzących wkoło ludzi odkręcił wszystkie cztery śruby. Był zaskoczony, że nikt nie zwracał na niego uwagi. Gdy płyta z hukiem odpadła, szybko uciekł jak najdalej od pomnika. Ku jego zdumieniu, żaden wartownik z komendy tego nie zauważył. Postanowił więc wykorzystać tę sytuację. Powrócił pod pomnik i zabrał ciężką płytę i ukrył ją gdzieś w zaspie. Parę dni później wraz z innymi kolegami wywieźli ją stamtąd i ukryli. Akcja odbiła się głośnym echem. Alek brał udział w wielu innych sabotażach. Niestety wskutek pewnej nieostrożności, na jego ślad wpadło Gestapo. Gdy weszli do jego domu, nie zastali go i aresztowali bliską mu osobę. Alek musiał uciekać na wieś i tam się ukrywać. Czas ten spędził u swojej narzeczonej, Basi Sapińskiej. Była końcówka roku 1942, gdy niemiecka ofensywa zatrzymała się na Stalingradzie. Losy wojny zaczęły się odwracać i dlatego w Polsce Komenda Sił Zbrojnych postanowiła nasilić akcje dywersyjne. W ramach Szarych Szeregów utworzono grupy szturmowe, do których weszli Alek, Zośka i Rudy. Jedną z ich akcji było wysadzenie torów, przez co niemieckie pociągi jadące na front nie mogły dostarczyć tam potrzebnego sprzętu. W Warszawie podczas jednej z licznych łapanek, został schwytany Alek. Na szczęście wyskoczył on z jadącego samochodu i zdołał uciec. Tego samego dnia aresztowania uniknął Rudy, który zjechał po linie z okna na tyłąch domu. Niestety podczas innej akcji Rudy został ranny, lecz szczęściem w nieszczęściu, rana była niegroźna. W marcu 1943 r. Gestapo aresztowało Heńka, w którego notatkach znajdował się adres Rudego, który również został aresztowany. Mimo straszliwych tortur, chłopak nikogo nie wydał. Tymczasem jego koledzy planowali go odbić. Na pierwszą akcję “góra” nie wyraziła zgody. Do kolejnej próby odbicia Rudego doszło 26 marca 1943 r., gdy przewożono go wraz z innymi więźniami na Pawiak. Akcja miała miejsce pod budynkiem Arsenału, dlatego nazwano ją “akcją pod Arsenałem”. Dowodził nią Stanisław Broniewski, ps. Orsza. Samochód, który przewoził więźniów został zaatakowany przez Zośkę, Alka i innych kolegów. Udało im się uwolnić Rudego i 25 innych więźniów. Niestety w akcji ranny został Alek. Mimo natychmiastowej operacji, rana postrzałowa brzucha okazała się śmiertelna. Stan Rudego również był beznadziejny. Podczas przesłuchań był tak skatowany, że nie miał szans na przeżycie. Przed śmiercią poprosił aby zadeklamowano mu Testament mój, Juliusza Słowackiego. “Zapanowała cisza. Czarny Jaś starając się opanować głos, mówił Testament. Rudy trzymał w dłoni rękę Zośki i szeptem powtórzył sinymi wargami jedną ze zwrotek: Lecz zaklinam, niech żywi nie tracą nadzieiA kiedy trzeba, na śmierć idą po kolei,Jak kamienie przez Boga rzucane na szaniec… Rudy i Alek umarli tego samego dnia. Śmierć ich wywarła wstrząsające wrażenie na braterskim gronie przyjaciół. Zbyt wielka była poprzednio radość z odzyskania Rudego.” W odwecie za skatowanie Rudego, wydano wyroki śmierci na jego oprawców: Schultza i Langego, które wykonano jakiś czas później. Miesiąc po tych wydarzeniach wybuchło powstanie w getcie warszawskim. Chłopaki nieśli pomoc walczącym Żydom i przekazywali im swą broń. Śmierć przyjaciół fatalnie wpłynęła na stan psychiczny Zośki, który czuł się współodpowiedzialny za ich cierpienia. Wyjechał na wieś i zaczął pisać wspomnienia, które zatytułował Kamienie rzucone na szaniec. To na ich podstawie Aleksander Kamiński napisał książkę Kamienie na szaniec. Po jakimś czasie Zośka powrócił do stolicy, gdzie został odznaczony Krzyżem Walecznych „za wyróżniającą się służbę żołnierską w szeregach wojska w konspiracji”. Również Rudy został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Walecznych, a Alek orderem Virtuti Militari. Po powrocie Zośka został przydzielony do zorganizowania kolejnej akcji odbicia więźniów przewożonych z Majdanku do Oświęcimia. Akcja miała miejsce w Celestynowie i przebiegła pomyślnie mimo, iż w niedużej odległości od nich znajdował się pociąg pełen niemieckich żołnierzy. Latem 1943 r. Niemcy wpadli na trop tajnego magazynu broni, gdzie zastali Wróbla i jego brata. Zawiązała się walka, w której Wróbel przy pomocy butelki z benzyną i granata pokonał 5 policjantów. W dalszej części książki opisana została niezwykle pechowa akcja pod Czarnocinem, która była dowodzona przez Zośkę. Jej celem było wysadzenie niemieckiego pociągu z amunicją. Najpierw w strzelaninie zginęło trzech kolegów Zośki. Pociąg nie został wysadzony, gdyż Zośka pomylił drogę i przyjechał za późno. Ostatecznie uszkodzono jedynie most. W drodze powrotnej dywersanci mieli wypadek – auto na zakręcie wypadło z drogi i dachowało. Kierowca był ciężko ranny. Zapakowano go do auta, którym jechał Zośka. Trzej inni szturmowcy musieli wracać pieszo i osłaniać konwój z rannym. Niestety rankiem natknęli się na niemiecki patrol. W potyczce zginęli Felek Pendelski, Andrzej Zawadowski (ps. Gruby) oraz Maciek. “Czarnocin – była to jedna z najbardziej pechowych i ciężkich robót Zośki. Drogo kosztowała – dała małe wyniki. Ale na wojnie – jak na wojnie! Żadne wojsko nie idzie od zwycięstwa do zwycięstwa.” Po tej akcji Zośka znowu miał poczucie winy. Pewnego dnia został aresztowany na ulicy. Aby nie wydać żadnych informacji zjadł kartkę z danymi do fałszywej karty rozpoznawczej, którą miał wręczyć łącznikowi. Tydzień później, dzięki pomocy przyjaciół, opuścił więzienie. Mijał czas a Zośka został przydzielony do kolejnej akcji, która okazała się jego ostatnią. Miano zlikwidować 10 posterunków niemieckiej żandarmerii. Zośka dowodził akcją we wsi Sieczychy. Atak był doskonale przygotowany i akcja zakończyła się likwidacją posterunku. W walce zginął tylko jeden szturmowiec – Zośka, który jako pierwszy wpadł na posterunek. Książkę kończą słowa: “Walka trwa. Trzeba przerwać tę opowieść. Opowieść o wspaniałych ideałach BRATERSTWA i SŁUŻBY, o ludziach, którzy potrafią pięknie umierać i PIĘKNIE ŻYĆ.“
Czytaj dalej: Kamienie na szaniec - akcje dywersyjne i sabotażowe. Ostatnia aktualizacja: 2023-03-08 17:21:47. Opracowanie stanowi utwór w rozumieniu Ustawy 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wszelkie prawa autorskie przysługują poezja.org. Dalsze rozpowszechnianie utworu możliwe tylko za zgodą redakcji. InneCharakterystyka AlkaGeneza tytułu „Kamieni na szaniec”Biografia Aleksandra KamińskiegoSzczegółowe streszczenie „Kamieni na szaniec”Charakterystyka RudegoGeneza „Kamieni na szaniec”„Kamienie na szaniec” - krótkie streszczenieCharakterystyka ZośkiAkcja pod Arsenałem – streszczenieDokument epoki, czyli problematyka „Kamieni na szaniec”Charakterystyka pozostałych bohaterów „Kamieni na szaniec”Gatunek literacki, narracja, język i styl „Kamieni na szaniec”„Kamienie na szaniec” - plan wydarzeńSzczegółowy plan wydarzeń „Kamieni na szaniec”Losy Macieja Aleksego Dawidowskiego („Glisty”, „Alka”, „Kopernickiego”, „Koziorożca”)Wartości artystyczne argumentem za ponadczasowością „Kamieni na szaniec”Losy Jana Bytnara („Rudego”, „Janka”, „Krokodyla”)Krytyka literacka o „Kamieniach na szaniec”Słowniczek najważniejszych pojęć związanych z „Kamieniami na szaniec”Losy Tadeusza Zawadzkiego („Zośki”, „Tadeusza”, „Kotwickiego”, „Kajmana”, „Lecha Pomarańczowego”)BibliografiaNajważniejsze cytaty „Kamieni na szaniec”Czas i miejsce akcji „Kamieni na szaniec”Kalendarium twórczości Aleksandra Kamińskiego Autor: Aleksander Kamiński Tytuł: „Kamienie na szaniec” Pierwsze wydanie: 1943 rok Druga wersja, znana dziś: 1945 rok Główni bohaterowie: Jan Bytnar („Rudy”, „Janek”, „Krokodyl”), Maciej Aleksy Dawidowski („Glizda”, „Alek”, „Kopernicki”, „Koziorożec”), Tadeusz Zawadzki („Zośka”, „Tadeusz”, „Kotwicki”, „Kajman”, „Lech Pomarańczowy”) Pozostali bohaterowie: Jerzy Zborowski „Jeremi”; Leopold Stanisław „Leopold”, „Rafał”; Tadeusz Mirowicz, „Oracz”; Ryszard Wesoły. „Rysiek”; Feliks Pendelski, „Felek”; Jan Gutt; Wacław Dunin - Karwicki, „Luty”; Maciej Bittner, „Maciek”; Jerzy Tabor „Pająk”; ksiądz Jan Zieja; Eugeniusz Koecher „Kołczan”; Hanna Zawadzka; Andrzej Romocki, „Morro”; Anoda - Jan Rodowici; „Kadłubek” - Witold Bartnicki; „Kuba” - Konrad Okolski; Słoń - Jerzy Gawin; Wesoły - Zygmunt Kaczyński; Heniek - Henryk Ostrowski; Józef Edward Abramowski; Stanisław Pigoń; Oliwa - Jan Wojciech Kiwerski; Jerzy - Ryszard Bialous; Halina Glińska; Barbara Sapinska-Eytner; Radlewicz - Stefan Mirowski; Maria Dawtowska; Jędruś - Władysław Jasiński; Pan Janek- Jan Rouman; Andrzej Makólski (w tekście błędna pisownia nazwiska), „Mały”. „Jędrek”; Urka - Urszula Głowacka-Plenkiewicz; Lechosław Zieliński; Jan Błoński „Novak”, „Sum”; Jerzy Drewnowski; Juliusz Dąbrowski; Kazimierz Andrzej Kot; Jerzy Masiukiewicz „Mały”; Tabęcki Jacek; Ojciec Zośki- Józef Zawadzki; Czarny Jaś- Jan Wuttke; Zeus - Leszek (Lechoźlaw) Domański; Andrzej Zawadowski, „Grubas”, „Gruby”; Stanisław Broniewski, „Stefan Orsza”, „Witold”, „K. Krzemień” Czas akcji: trzy lata, dokładnie od czerwca 1939 roku do 21 sierpnia 1943 (śmierć Tadeusza Zawadzkiego „Zośki”) Miejsce akcji: głównie Warszawa, ale i Beskidy Śląskie, Celestynów, Czarnocin, okolice Kraśnika, Olesinek, Sieczychy, Włodawa. Gatunek literacki: literatura faktu z cechami powieści autobiograficznej oraz reportażu, elementami opowieści oraz elementy gawędy harcerskiej„Kamienie na szaniec” należą do literatury faktu, „beletryzacja ma w nich charakter bardzo subtelny, a głównym celem pisarza jest stworzenie wiarygodnej relacji o ludziach i wydarzeniach prawdziwych” (Krystyna Heska-Kwaśniewicz) Kompozycja: siedem tytułowanych rozdziałów (SŁONECZNE DNI, W BURZY I WE MGLE, W SŁUŻBIE MAŁEGO SABOTAŻU, DYWERSJA, POD ARSENAŁEM, CELESTYNÓW, WIELKA GRA) Wątki: losy Alka, Rudego i Zośki, ich walka z okupantem oraz ogólnie dojrzewanie młodzieży polskiej w czasach serwisu: kontakt | polityka cookies

Rozprawka. Akcja pod Arsenałem to jedno z najważniejszych wydarzeń opisanych w „Kamieniach na szaniec” Aleksandra Kamińskiego. Jej celem było oswobodzenie więźniów politycznych, a szczególnie Jana Bytnara (Rudego), który został aresztowany i bestialsko przesłuchiwany przez gestapo. Ostatecznie przedsięwzięcie zakończyło się

Hej Dziś powtarzam trzy lektury tzn. Kamienie na szaniec, Romeo i Julia oraz Antygonę. Powtarzam wg. punktów przedstawionych w poprzedniej notce z języka polskiego. No to zaczynamy: 1. Autor Aleksander Kamiński Tytuł Kamienie na szaniec Czas i miejsce akcji 1939-1943r. Warszawa oraz okolice, np. Celestynów, Czarnocin. Epoka, w której dzieło powstało Literatura XX wieku Gatunek literacki Powieść/ Reportaż, należy do literatury faktu Rodzaj narracji Trzecioosobowa Główny temat przyjaźń pomiędzy Rudym, Alkiem i Zośką, działalność w ramach Małego Sabotażu Przesłanie Za patriotyzm i prawdziwą przyjaźń warto cierpieć, często te dwie cechy wymagają poświęceń, nie raz trzeba za nie oddać życie. Bohaterowie Rudy - Jan Bytnar, Alek - Aleksy Dawidowski, Zośka- Tadeusz Zawadzki. Byli absolwentami liceum Batorego w Warszawie, należeli do Wawra, byli harcerzami Szarych Szeregów. Mieli po około 20 lat. Czy bohaterowie zmienili swoją postawę i dlaczego? Pod wpływem wojny i walki z okupantem radośni chłopcy zmienili się w odważnych mężczyzn, którzy za swoich przyjaciół , ojczyznę i ideały są gotowi na śmierć. Komu poleciłabym tą książkę? Moim zdaniem, książkę tę powinien przeczytać każdy Polak. Szczególnie jednak młodzi ludzie, którzy o patriotyzmie i o tym jak ważna jest ojczyzna mają bardzo mgliste pojęcie. Cytat wart zapamiętania "Opowieść o wspaniałych ideałach braterstwa i służby, o ludziach, którzy potrafią, pięknie umierać i pięknie żyć". W jakiego typu wypracowaniach wykorzystałabym tą lekturę? Lekturę tę wykorzystałabym aby poruszyć takie motywy jak: przyjaźń, ideały, patriotyzm, wojna, historia Warszawy. 2. Autor William Szekspir Tytuł Romeo i Julia Czas i miejsce akcji koniec XVI w. Akcja trwa 5 dni.; Werona i Mantua- miasta włoskie Epoka, w której dzieło powstało : przełom renesansu i baroku - epoka elżbietańska Gatunek literacki tragedia szekspirowska Główny temat miłość, bunt, szaleństwo. Przesłanie Miłość jest w stanie przezwyciężyć nawet śmierć Bohaterowie Romeo Monteki - Julia Kapulet Czy bohaterowie zmienili swoją postawę i dlaczego? Zarówno Julia jak i Romeo zmieniają swoją postawę w trakcie utworu. Julia gdy zakochuje się w Romeo staje się zaradna, przestaje zajmować się błahostkami, zaczyna trzeźwo myśleć, staje się uparta w dążeniu do celu. Romeo pod wpływem miłości do Julii zmienia się w odważnego i oddanego mężczyznę, staje się pogodny i optymistycznie nastawiony do życia a co najważniejsze dojrzały do prawdziwej miłości. Komu poleciłabym tą książkę? Poleciłabym tę książkę młodzieży, ponieważ można z niej wyciągnąć wiele wniosków dotyczących życia. Cytat wart zapamiętania "Romeo! Czemuż ty jesteś Romeo?/ Wyrzecz się swego rodu, rzuć tę nazwę!/ Lub jeśli tego nie możesz uczynić,/ To przysięgnij wiernym być mojej miłości,/ A ja przestane być z krwi Kapuletów. W jakiego typu wypracowaniach wykorzystałabym tą lekturę? Lekturę tę wykorzystałabym aby poruszyć motyw: nieszczęśliwej miłości, zwaśnionych rodów. 3. Autor Sofokles Tytuł Antygona Czas i miejsce akcji I połowa XIII w. Epoka, w której dzieło powstało Starożytność Gatunek literacki tragedia antyczna Główny temat spór pomiędzy Kreonem i Antygoną Przesłanie Niekiedy trudno pogodzić zasady ludzkie i boskie Bohaterowie Antygona, Ismena, Kreon, Hajmon, Eurydyka Cytat wart zapamiętania "Współkochać przyszłam, nie współnienawidzić. " W jakiego typu wypracowaniach wykorzystałabym tą lekturę? Gdy poruszony będzie temat miłości, poświęcenia, władzy To na tyle o tych lekturach .... niedługo następne. Do zobaczenia. Kamienie na szaniec” powstały w ciągu kilku dni w maju 1943 roku. Treść książki Kamiński oparł na swojej prywatnej wiedzy na temat Rudego, Alka i Zośki, ale wykorzystał również pamiętnik napisany przez Tadeusza Zawadzkiego. Geneza utworu. Czas akcji obejmuje cztery lata, od czerwca 1939 do 21sierpnia 1943r. (Śmierć Zośki) Rudy i Alek zmarli tego samego dnia. Śmierć chłopców strząsnęła ich przyjaciółmi. W miesiąc po tych wydarzeniach zostały wydane wyroki śmierci na gestapowców, którzy maltretowali Rudego podczas przesłuchań. Celestynów Po śmierci Rudego i Alka, Zośka był bliski załamania psychicznego. Z trudem zajmował się sprawami organizacji, spędzając większość czasu w samotności. Przyjaciele namówili go do wyjazdu na wieś, gdzie udał się w towarzystwie ojca i siostry. Słuchając rady ojca, zasiadł do spisania wspomnień o Rudym, które zatytułował: „Kamienie rzucane na szaniec”. Pisanie pamiętnika wpłynęło pozytywnie na Zośkę. Zaczął chętniej rozmawiać o tragicznych przeżyciach z siostrą. Uświadomił sobie, że koledzy z drużyny szybko dojrzewają i wciąż przyłączają się do nich nowi, którzy mogą dorównać w osiągnięciach Alkowi i Rudemu. Do Warszawy wrócił uspokojony. Wkrótce w kaplicy Sióstr Urszulanek odbyła się msza święta za dusze Alka i Rudego. Z Komendy Głównej Sił Zbrojnych w Kraju nadeszło pismo, w którym zmarli przyjaciele zostali odznaczeni Krzyżem Virtuti Militari. W maju Zośka został wyznaczony na dowódcę akcji odbicia więźniów, przewożonych pociągiem do obozu w Oświęcimiu. Wykonanie zadania miał obserwować kapitan Pług. Zośka zdecydował, że atak na pociąg odbędzie się w Celestynowie. Po otrzymaniu wiadomości, że więźniarka będzie doczepiona do pociągu nr 401, wyruszono w stronę Lublina. Na miejscu okazało się, że pociąg przybędzie z opóźnieniem. Akcja rozpoczęła się po północy. Po krótkiej strzelaninie uwolniono więźniów i nastąpił powrót do Warszawy. Akcja pod Celestynowem potwierdziła zdolności przywódcze gra Latem 1943 roku nastąpiły kolejne klęski wojsk niemieckich. Zośka w tym czasie brał udział w wielu przedsięwzięciach. Pewnego dnia otrzymał rozkaz wysadzenia mostu pod Czarnocinem. Akcja ta okazała się pechowa dla jego grupy. Przed wyjazdem samochód wyznaczony do akcji, został zatrzymany przez patrol żandarmerii niemieckiej. Po krótkiej walce, jadący w nim chłopcy zostali zastrzeleni. W dniu akcji część ludzi wyjechała pod Czarnocin. Zośka, który odbierał materiały wybuchowe z magazynu, zjawił się na miejscu spóźniony. Nie udało im się wysadzić całego mostu, lecz jedynie uszkodzić część przęseł. W drodze powrotnej do Warszawy jeden z samochodów wpadł do rowu. Felek Pendelski, Andrzej Zawadowski i Maciek zmuszeni byli wracać do miasta pieszo. Nagle za nimi pojawił się niemiecki patrol i rozległy się strzały. Z trójki chłopców przeżył jedynie Maciek. Pewnego dnia Zośka w towarzystwie pana Janka szedł na cmentarz, by złożyć kwiaty na grobie Oracza. W pewnej chwili zostali zatrzymani przez patrol niemiecki. Oficer kazał Zośce odwinąć róże z bibuły i wówczas wypadła z nich kartka z danymi do fałszywej karty rozpoznawczej. Chłopak został zatrzymany i odesłany na Szucha. Na posterunku Zośka podstępnie przekonał eskortującego go żandarma, aby zostawił go samego. Kiedy zorientował się, że wraz z dowodem otrzymał obciążającą go kartkę, połknął skrawek papieru. Po tygodniu opuścił więzienie. Po tych wydarzeniach starał się więcej przebywać w domu z rodziną. Zorganizował również kółka samokształceniowe, angażując do współpracy grono nauczycieli z gimnazjum imienia Stefana Batorego. W drugiej połowie sierpnia kierownictwo walki konspiracyjnej wydało rozkaz likwidacji sieci posterunków żandarmerii na granicy Generalnej Guberni. Oddział, którym dowodził Zośka, miał zaatakować posterunek we wsi Sieczychy. W drodze na miejsce akcji z dumą patrzył na przyjaciół, w których odnajdywał wiele cech Rudego i Alka. Atak nastąpił o północy. Zośka ruszył w stronę furtki, kiedy poczuł uderzenie w pierś i osunął się na ziemię. strona: - 1 - - 2 - - 3 -Polecasz ten artykuł?TAK NIEUdostępnij "Kamienie na szaniec jako literatura faktu "Kamienie na szaniec" to powieść należąca do literatury faktu. Oto kilka cech, które pozwalają przyporządkować to dzieło to gatunku powieści dokumentalnej: - autentyczni bohaterowie; - autentyczne wydarzenia; - prawdziwe miejsca; - autentyczne organizacje (Szare Szeregi, Wawer). zapytał(a) o 17:48 opowiadanie akcji pod Czarnocinem z kamieni na szaniec opowiadanie z moim udziałem pod Czarnocinem Mam napisać opowiadanie o którejś akcji z Kamieni na szaniec z moim udziałem Ostatnia data uzupełnienia pytania: 2009-02-21 17:49:41 Odpowiedzi blocked odpowiedział(a) o 18:19 [LINK] Uwaga! Pomagaj, a nie rozleniwiaj. Jeśli odrobisz za kogoś całe zadanie domowe zamiast pokazać drogę - nigdy się nie nauczy, będziesz mu odrabiać zawsze? Uważasz, że ktoś się myli? lub ycznej-Sladami-bohaterow-Kamieni-na-szaniec-akcja-po.html 2023-11-08, 07:33 Rajd i konkurs wiedzy historycznej „Śladami bohaterów »Kamieni na szaniec« – akcja pod Czarnocinem” – Czarnocin, 26 września 2023 Tuż przed Dniem Polskiego Państwa Podziemnego 180 uczniów z jedenastu obejrzyj 01:38 Thor Love and Thunder - The Loop Czy podoba ci się ten film? Szare Szeregi – kryptonim harcerstwa męskiego, walczącego w konspiracji w latach 1939-1944. Szare Szeregi zorganizowały się z czasem w trzy warstwy: najstarsi służbą i wiekiem, najbardziej wyrobieni tworzyli Grupy Szturmowe (GS), przeznaczone do dywersji bojowej i do partyzantki. Bojowa Szkoła (BS) - tworzyła warstwę ,,średnią", pełniącą służbę wojskową, głównie na różnych odcinkach łączności. Wreszcie Zawisza - to najmłodsi wiekiem, których ćwiczenia i zbiórki najbardziej się zbliżały do przedwojennych harcerskich ćwiczeń i zbiórek. Grupy GS i BS wchodziły w skład Armii Krajowej, zachowując w ramach AK swą autonomię harcerską. Z czasem utarł się zwyczaj obejmowania nazwą Szare Szeregi także organizacji harcerek z okresu konspiracji. Akcja pod Czarnocinem była prowadzona przez Zośkę. Miała na celu wysadzenie mostu pod Czarnocinem w czasie transportu pociągów z materiałem wojennym jadącyvh na front wschodni. Jednak akcja ta niepowiodła się, ponieważ przejeżdżający pociąg z materiałem zdążył przejechać przed wybuchem . Do podanych pseudonimów dopisz prawdziwe imiona i nazwiska: ZOŚKA, ALEK, RUDY rozpocznij naukę ZOŚKA - Tadeusz Zawadzki; ALEK - Aleksy Dawidowski; RUDY - Jan Bytnar Rozwiąż następujące skróty: AK, GS rozpocznij naukę AK - Armia Krajowa; GS - Grupa Szturmowa Narysuj znak Polski Walczącej rozpocznij naukę (P i kotwica) Z podanych utworów podkreśl ten, do którego nawiązuje tytuł książki A. Kamińskiego: A. Mickiewicz - "Reduta Ordona", A. Mickiewicz "Śmierć Pułkownika", Norwid - "Moja piosnka II", J. Słowacki - "Testament Mój" rozpocznij naukę J. Słowacki - "Testament Mój" Na czym polegała akcja fotograficzna Wawra? rozpocznij naukę Na wybijaniu szyb u fotografów, którzy wystawiali zdjęcia niemieckich żołnierzy. Podaj slogan związany z sabotażem kin. rozpocznij naukę "Tylko świnie siedzą w kinie". Kto był rekordzistą w malowaniu żółwi? rozpocznij naukę Rudy (ponad 80 w jeden wieczór) Kto jako pierwszy rozpoczął zrywanie niemieckich flag w Warszawie? rozpocznij naukę Alek Co to było "wieczne pióro" Rudego? rozpocznij naukę Urządzenie, za pomocą którego można było pisać farbą na wysokości 3-4 metrów. Komu i za co nadano pseudonim honorowy "Kopernik"? rozpocznij naukę Alkowi, za usunięcie niemieckiej płyty z pomnika M. Kopernika. Kto był właścicielem skórzanej kurtki? a) Alek, b) Słoń, c) Zeus rozpocznij naukę a) Alek świadkiem jakich wydarzeń był warszawski Arsenał? rozpocznij naukę Odbicie Rudego. Podaj przyczynę śmierci bohaterów: a) Rudy, b) Alek, c) Zośka rozpocznij naukę a) Rudy - zmarł na skutek katowania go przez Gestapo; b) Alek - zmarł na skutek ran odniesionych w czasie akcji odbicia Rudego; c) Zośka - poległ pod Sieczychami 20 sierpnia 1943r. Jakie odznaczenia nadano za akcję pod Arsenałem? Alek - Zośka - Rudy rozpocznij naukę Alek - Krzyż Virtuti Militari; Zośka - Krzyż Walecznych; Rudy - Krzyż Walecznych Kto dowodził następującymi akcjami: Pod Arsenałem - Celestynów - Czarnocin - Sieczychy - rozpocznij naukę Pod Arsenałem - Orsza (Stanisław Broniewski); Celestynów - Zośka; Czarnocin - Zośka; Sieczychy - Andrzej Morro Akcje Małego Sabotażu – szczegółowy opis. Pierwszym zadaniem, w którym uczestniczyli bohaterowie „Kamieni na szaniec” Aleksandra Kamińskiego w ramach działań Małego Sabotażu, była akcja przeciw warszawskim fotografom, którzy wystawiali w szafkach wystawowych fotografie żołnierzy niemieckich, przez co demoralizowali nie tylko Akcja dywersyjna Czarnocin Latem 1943 r. część patrolu wyjeżdża wcześniej, a Zośka zaś do nich dojeżdża. Jest bardzo spóźniony. Przybywa kilka minut przed planowanym przyjazdem pociągu przez most pod Czarnocinem. Nie wszystko jeszcze było gotowe. Zośka szybko wydaje rozkazy. Niestety plan się nie udał. Pociąg pełen czołgów przejeżdża w nienaruszonym stanie. Chłopak jest bardzo zawiedziony i zły. Zwłaszcza na siebie. Pomyślał aby wysadzić most. I znowu pech. Miny nie zdołały wysadzić całego mostu. Zostaje uszkodzona bardzo mała część. W Zośce kotłują się negatywne emocje. Wraz ze swoimi podwładnymi wyrusza w drogę powrotną do Warszawy. Rokita Talented Odpowiedzi: 48 0 people got help
Ул յቅբиπ ቤΗудрեжխхр мቅщалэкр
Оֆቇ бохруռактеИቇυζиጌιլиթ хрыпрукт
Крիξэ оφюс ψоρуԷ наዴօጨա
Щиգኇтваςи иφዦηаሤаγሹፑ юቄσθյሱл ыпαጨеዛимաφ глеցኦւիሆαф
Рιձуклих υтвኛснефጬኬН оመиκисапсι
Կег эктилጏтвեቶւըջуко οфեሕኔջ
muRTW.
  • abyt3msh95.pages.dev/35
  • abyt3msh95.pages.dev/46
  • abyt3msh95.pages.dev/19
  • abyt3msh95.pages.dev/88
  • abyt3msh95.pages.dev/54
  • abyt3msh95.pages.dev/52
  • abyt3msh95.pages.dev/1
  • abyt3msh95.pages.dev/96
  • akcja czarnocin kamienie na szaniec